Ingenieursbureau Kellermann
Rotterdam
Dat bedrijf heette: Adviesbureau voor
Betonconstructies Dipl. Ing. L. Kellermann
en was gevestigd in de Korte Hoogstraat 7-9 te Rotterdam.
Voordat ik verder ga over mijn ervaring bij dit
bedrijf, zal ik eerst even in het kort uitleggen hoe het toch komt, dat ik in
al die jaren zoveel werkplekken heb gehad. Als u toevallig ook tekenaar bent
geweest of iemand kent die tekenaar is of was, weet u dat dit een bekend
verschijnsel is voor mensen die dit vak uitoefenen. Er was altijd heel veel
vraag naar tekenaars in mijn tijd. Je kon als het ware zowat overal gaan
werken. De ene werkgever betaalde weer meer dan de andere. Dus, kon je ergens
anders tien gulden per maand meer verdienen, dan ging je daar weer naar toe.
Het is natuurlijk wel zo, het is maar hoe je instelling is. Want er waren
natuurlijk ook velen die liever maar op een plek bleven. Want steeds van
werkgever veranderen is natuurlijk ook niet altijd een pretje. Maar ik vond
persoonlijk dit een goede afwisseling. Ook ging in mijn tijd het tekenaarsvak niet altijd over ‘rozen.’ Het was
best wel een moeilijk vak en nog steeds. Je hebt veel kennis nodig aangaande
alles wat met de bouwwereld te maken heeft. Jij bent uiteindelijk degene die
alles foutloos op het papier moet zetten. Tenslotte wordt op de bouw alles
gemaakt zoals het op tekening staat aangegeven. Je kunt je dus geen fouten
veroorloven. Onlangs zijn er nog bij bepaalde gebouwen enkele zeer ernstige
gebreken in de constructies aan het licht gekomen. Een oorzaak daarvan zou
kunnen zijn: een fout op de tekening! Denkt u maar eens aan die parkeergarage
in Amsterdam of die ingestorte balkons elders in het land. Dus niet alleen de
constructeur heeft veel verantwoording, doch ook de tekenaar. Nou wordt het
werk toch ook wel weer door anderen gecontroleerd, zoals Bouw- en
Woningtoezicht, maar deze kunnen ook niet altijd alles ontdekken. Tekeningen en
berekeningen controleren is een zeer complexe bezigheid. Een foutje zie je snel
over het hoofd, dat is gewoon een vaststaand feit. Persoonlijk heb ik daar
altijd zeer veel zorg aan besteed, doch de werkdruk was vaak zo groot, dat
fouten op de tekening daardoor bijna niet te voorkomen waren. Ook in deze tijd
is de werkdruk bij de meeste ingenieursbureaus nog steeds te groot. Alles heeft
nog steeds met geld te maken! Waar niet?!
Omdat ik toch wel vaak van werkplek veranderde, om
diverse redenen, ben ik uiteindelijk in vaste dienst gegaan bij een uitzendbureau.
Ik kreeg dan een vast inkomen en hun zorgden dan voor een geschikte werkplek
voor mij. Dat is al die jaren verder ‘redelijk’ goed verlopen. Als
ik het ergens niet naar mijn zin had zorgden hun er weer voor dat ik ergens
anders aan de slag kon. Dat was zeker net zo gemakkelijk. Doch, toen het
handmatig tekenen ‘zo zoetjes aan’ vervangen ging worden door de
computer werd het allemaal veel complexer. Elk bedrijf had zijn eigen
computerinstellingen en moest dan deze eerst weer onder de knie zien te krijgen.
Was je daar weer aan gewend dan zat je tijd er weer op en ging dan naar een
nieuw bedrijf toe, die weer met een ander computerprogramma werkte. Dat dit
niet was vol te houden behoeft geen verder betoog, lijkt mij. Problemen aan de
lopende band en moest op ca. 55-jarige leeftijd noodgedwongen met werken
stoppen. Details zal ik u besparen.
Doch, hier mijn ervaring bij Adviesbureau Kellermann:
Ik ging hier gelijk werken in vaste dienst, nadat
ik bij IGB Breda was weggegaan. Het was zowat op de helft van 1963. Op 23
november 1964 ging ik toen mijn militaire dienstplicht vervullen. De heer Kellermann was een goede zakenrelatie van de IGB Breda. De
heren Santbergen (IGB) en Kellermann kende elkaar
goed. Van de ene op de andere dag werd het voor mij mogelijk gemaakt om van
werkgever te veranderen. Dus, op dag een nam ik bij de IGB ontslag en op dag
twee kon ik gelijk in Rotterdam aan de slag. Dat was ‘effe’ boffen
voor mij! Bureau Kellermann was het bedrijf alwaar ik
dus verbleef tot mijn militaire dienstplicht toe. Ongeveer anderhalf jaar heb
ik daar gewerkt. Er werd hier heel erg professioneel gewerkt. Het bedrijf
richtte zich alleen maar op betonconstructies en de tekeningen die hiervoor
werden gemaakt waren van zeer hoge kwaliteit. Net als bij mijn latere werkgever
Procon Nederland was het tussen de middag fijn
vertoeven in het centrum van Rotterdam. Er werd bij dit bedrijf veel waarde
gehecht aan opleidingen. Een ieder die nog geen echte afgeronde opleiding had
voltooid werd tijd gegund, op kosten van de baas, hier iets aan te doen.
Bijvoorbeeld tot het verkrijgen van een vrije dag of iets dergelijks. Voor die
tijd was dat zeker een unieke situatie te noemen. Zeg maar, min of meer
studeren op kosten van de baas! Toch was hier een zeer opvallende situatie aanwezig.
Niemand werd daar met de voornaam aangesproken. Ik was daar dan ook slechts
bekend als mijnheer Wittenbols. Er was een uitzondering en dat was onze
secretaresse, die heette Hetty en daar heb ik nimmer de achternaam van gehoord.
Ook bij de IGB destijds was het niet de gewoonte iemand met de voornaam te
noemen. Ook werden er hier hoge eisen gesteld aan de werktijden. Kwam je
bijvoorbeeld 5 minuten te laat op het werk aan, dan moesten die 5 minuten vast
en zeker worden ingehaald. Omdat ik met de trein ging, kwam het natuurlijk vaak
voor dat ik niet echt op tijd kon komen. Een enkele keer gebeurde het wel eens
dat de trein een vertraging had van een uur. Dat moest ik dan tussen de middag
zien in te halen over ’n week verdeeld, als voorbeeld. Maar dat vond ik
zeker niet zo’n probleem.
Omdat ik het toch wel een fijne werkplek vond,
wilde ik na mijn militaire diensttijd daar weer terugkomen. Toen die tijd was
aangebroken liet ik even aan hun weten dat ik op een bepaalde dag weer zou
kunnen beginnen. Doch, dat was niet meer mogelijk. Hun hadden de ervaring als
iemand zijn militaire dienstplicht had vervuld in het algemeen toch andere
gedachten had en dan meestal ergens anders ging werken. Althans zo was het
altijd gegaan. Ikzelf was de eerste waarbij het voor kwam die weer terug wilde
komen. Maar wat ik ook argumenteerde: het was toch niet meer mogelijk. Mogelijk
zaten ze toen aan een volledige bezetting aan personeelsleden of iets
dergelijks en voelden er niet meer voor om mij terug te nemen. Ook in die tijd
was het wettelijk verboden om iemand te ontslaan, zeg maar, die voor zijn
dienstplicht moest opkomen en werden verplicht mij terug te nemen. Doch, dit
ontaardde in een niet al te prettig verloop en heb uiteindelijk besloten om
toch maar ergens anders te gaan werken. Dat werd toen Adviesbureau Ir. A.A.M.
Snellen, die toen was gevestigd in de Burgemeester Pastoorsstraat in Breda.
Toen de heer Kellermann
zijn pensioengerechtigde leeftijd bereikte is het bedrijf nog overgenomen door
Ir. Buisman. De heer Buisman was destijds daar de hoofdconstructeur. Doch, die
is toen na een aantal jaren ook gestopt en het bedrijf bestaat in zijn geheel
niet meer.
De namen van collega’s uit mijn tijd welke ik
nog kan herinneren zijn: Ir. Buisman, Westerlaken, Van Zijl, Verbeek, Weijers, Goedegebuur, Verhoeven, Blanker, Berghout, Ir. Broekhuizen,
Vellekoop, Radijs en Hetty. Maar ook nog Peter Sibtsen.
Ja, Peter Sibtsen. Die kwam ik jaren later weer tegen
bij Ingenieursbureau J. Zonneveld. Toen werd inmiddels iedereen met de voornaam
aangesproken, vandaar dat ik ook zijn voornaam weet!
Kees Wittenbols.
Mei 2007
Ga naar: Adviesbureau
Snellen - Breda