Het genot van lange vliegreizen (?)

 

 

Daar ik in vroeger jaren veel werkzaam geweest ben in de zogenaamde toeristenbranche en daardoor vaak van ‘hot naar haar’ werd gestuurd, kan ik tot op zekere hoogte spreken uit ervaring met betrekking tot het ‘vliegen.’ Mijn eerste vlucht kan ik me nog goed herinneren. Bijzonder gelukkig prees ik mezelf om een plaatsje aan het raam te kunnen bemachtigen. Want dan kun je tot ‘op zekere hoogte’ genieten van het hele snelle rijden - de aanloop om los te komen - van dat vliegtuig alvorens het opstijgt. Dat is zeker voor iemand die nog nimmer gevlogen heeft een ware sensatie. Het flitst allemaal echt aan je voorbij en zeker voor kinderen is dat een fantastisch gebeuren. Alhoewel, dat fenomeen wordt heden ten dage al aardig ingehaald door de TGV-treinen, die wat de snelheid betreft ook al redelijke hoge waarden weten te ontwikkelen, die de aanloopsnelheid van een gewoon vliegtuig zeker weten te benaderen. Echter na een paar vliegreizen ga je er toch allemaal wat genuanceerder over denken en nu is het zelfs zo, dat ik, als ik weer eens op reis ga, mezelf afvraag of er geen alternatieve mogelijkheden zijn. Op deze site heb ik inmiddels een stuk of twintig “Negatieve Reiservaringen” geschreven. Korte verhalen over het reizen in het algemeen, aangevuld met wat tips, waarschuwingen en ‘valkuilen.’

 

Dit betoog past er mijns inziens dan ook goed bij, want het vliegen in het algemeen beschouw ik meer als iets voor masochisten, dan voor gewone mensen, die op vakantie willen of snel ergens heenmoeten. Toegegeven, verre reizen naar bijvoorbeeld: Australië, Zuid-Amerika of India en Japan, ja, dan is het vliegtuig de enige mogelijkheid of je moet over zeeën van tijd beschikken én geld! Maar binnen Europa zal ik, als het enigszins in mijn eigen vermogen ligt, nimmer meer van het vliegtuig gebruik maken. In sommige gevallen prefereer ik de auto zelfs nog boven het vliegen en anders de trein, met de steeds grotere snelheden, is een zeer reëel alternatief. De trein heeft ook nog eens het voordeel dat u aankomt in het centrum van de plaats van bestemming en u behoeft nog niet eens een half uur of langer in een te dure taxi te zitten, of in een busje ‘gepropt’ te worden. Heeft u bijvoorbeeld weleens meegemaakt dat u op een luchthaven verbleef en u niet werd geconfronteerd met ‘delays’ (vertragingen)? Hoe vaak is het u al overkomen dat u optijd aankwam op de plaats van bestemming? Nou is een eerste of tweede keer de tijd doden op een grote luchthaven niet zo’n geweldige straf, er is genoeg te zien. Maar na een aantal keren weet je het zo langzamerhand allemaal wel. Dan word je ook nog eens geconfronteerd met prijzen voor koffie, drankjes en snacks die ronduit uitzinnig zijn. Want tja, wat moet je anders om de tijd te doden?

 

Het ‘snelle vliegen.’ Ook dat is een relatief begrip, zeker op de wat kortere en dus op Europese bestemmingen, c.q. afstanden. Heeft u er weleens bij stilgestaan dat u vaak twee uren of langer tevoren aanwezig moet zijn op het vliegveld? Heeft u de tijd al eens goed berekend, hoe lang u staat te wachten alvorens u de douane en immigration heeft gepasseerd op de plaats van aankomst? Tel die uren eens op! Zowel van de heen- als de terugvlucht en dan spreken we dus nog niet over de vertragingen. Plus de reistijd van uw huis naar de luchthaven, da’s ook minimaal een uurtje of vier. Wederom heen en terug! Dan dat heerlijke, relaxte en ontspannen genieten van het vliegen ‘an sich,’ zoals de reclames u willen doen laten geloven! Vergeet het maar. Misschien in de eerste klasse? Dat genoegen heb ik slechts twee keren mogen ervaren en eerlijk gezegd, het was me de grote meerprijs echt niet waard. Weet u wat dikwijls de werkelijkheid is? Lees verder en huiver: niets, echt niets heb ik tegen kleine kinderen. Ik, we hebben zelf een dochter mogen grootbrengen die qua kuren en speelsheid niet veel onderdeed dan haar leeftijdsgenootjes. Doch u zult zich maar in een ‘kist’ bevinden met een stuk of twintig van die kleuters en peuters. Weet u hoe vaak dat die naar het toilet moeten? Ja, naar diezelfde paar toiletten die ter beschikking staan? Het vragen en zeuren begint na een paar uren al echt ‘jengelen’ te worden en als u het toeval treft, dat er een of meerdere van die kindertjes net voor, of net achter u zitten, dan kan u uw lol op. Zeker als de moeder dan nog eens zo’n exemplaar blijkt te zijn, die van een vrije opvoeding houdt en de kinderen alle ruimte wil geven. Dus geen manieren heeft bijgebracht.

 

Dan de bewegingsruimte. Boeken zijn er al over volgeschreven. Maar nu is het zelfs zo, dat veel artsen zich al zorgen beginnen te maken, als u redelijk vaak en langdurig vliegt, vanwege het niet denkbeeldige gevaar voor trombose. ‘Als haringen in een tonnetje’ is een welbekende uitdrukking. Nou is dat niet zo erg als u zich bijvoorbeeld in een stadsbus bevindt en het is zo druk, dat deze uitdrukking onwillekeurig in uw gedachte komt. Ach, na drie of zes haltes is de ellende voorbij. ‘So what!’ Maar vier tot vijf uren in zo’n ‘kist?’ Da’s andere ‘koek!’ Wat te denken van dronken en dus luidruchtige passagiers? In een trein kun je ze ontlopen door elders een plaatsje te zoeken. In de bus is het weer idem, als bij het eerder aangehaalde voorbeeld. Na een paar haltes, weet u wel? Maar in een vliegtuig? Je zult er maar (bijna) naast zitten! Je kunt je lol op, dat verzeker ik u! Zo had ik ooit eens het ‘genoegen’ naast een stel echte ‘relnichten’ terecht te komen. Bij elke trilling of onverwachte beweging van die kist slaakte die ene, een door merg en been gaand gilletje. Dat ben je na zo’n acht of negen keer ook echt wel zat, zeker als je een dutje wilt doen en dan om de tien minuten door een dergelijk figuur wordt opgeschrikt.

 

Dan dat eten. Heus, ik ben zeker van nature geen klager over het eten en ik ben inmiddels al aardig wat gewend. Maar aan het gemiddelde ‘plastic voer’ wat sommige luchtvaartmaatschappijen zich veroorloven te presenteren, daar ‘bezondig’ ik mij dus echt niet meer aan. Overigens weleens op de houdingen gelet, als mensen in een vliegtuig hun warme hap naar binnen zien te werken. Door de zeer gebrekkige ruimte die u ter beschikking staat, moet je soms halsbrekende toeren uithalen om bijvoorbeeld je vorkje weer zien op te rapen als het per ongeluk is gevallen. Want wachten tot de stewardess weer langs komt en een nieuwe vragen, ja, hallo, tegen die tijd is het geen warme hap meer. Tien tegen een dat uw maag begint te protesteren en u uw heil moet zoeken in een van de toiletten. U weet wel waar die ‘jengelende’ jong van twee rijen voor u al vier keer zijn geweest. Maar ook die zwaar bierdrinkende kerels van een rij schuin achter u. Enfin u begeeft zich naar de toilettengroep en wat u daar soms aantreft! Ik zal er niet over uitweiden. Wellicht heeft u net iets lekkers naast uw computer staan en dat pretje wil ik u niet bederven. Nu ken ik mensen die al op de Vaalserberg last krijgen van dichtklappende oren en gesuis in die dingen. Maar die zijn vooralsnog zeldzaam. Op de gemiddelde vlieghoogte van pak ‘m beet van 8.000 tot 10.000 meter krijgen we er bijna allemaal mee te maken. Bij de een wat meer dan bij de ander, maar een lolletje is het echt niet. Niet klagen, allemaal bij de prijs inbegrepen!

 

Wat ook bij de prijs is inbegrepen, is als u per ongeluk in een luchtzak terecht komt, het vliegtuig wel te verstaan, verdraaid, net als u een slok koffie wilde nemen. Meestal komt het grootste gedeelte van die slok niet terecht waar die thuishoort! Nou ja, kunnen ze later zien dat u geprobeerd heeft koffie te drinken, moet u maar denken. De lijst is echter verre van compleet, maar dit zijn toch wel de meest voorkomende zaken die je tegenkomt en die in flagrante tegenstelling staan tot de foto’s of beelden, die de reclames van de luchtvaartmaatschappijen ons laten zien. Want op die beelden ziet u uitsluitend jonge, frisse echtparen zonder kinderen en zonder al te veel handbagage en tassen die tussen uw benen staan, royaal genietend van een glas champagne, die overigens uitsluitend in een eerste klasse wordt geserveerd en ook de andere zeer relaxte passagiers, die u ziet op een dergelijke afbeelding, doen in het geheel niet denken aan de werkelijkheid. Want die werkelijkheid is vaak totaal anders. Ja, helemaal anders en dat hoef ik u na dit betoog hopelijk niet meer uit te leggen. Overigens als u toch nog gaat: van harte een goede vlucht toegewenst!

 

Silvia Videler.

 

Februari 2007

 

Home