Bron: www.internetbode.nl
Wat was het toen toch gezellig
De dappere vrouwen van de Vestkant
op de foto voltooid!
De
dappere vrouwen van de Vestkant
BREDA –
“Konden we de tijd maar terugdraaien want wat was het toen
gezellig!” Dat hoorde Cas van Rooij voortdurend bij zijn speurtocht en de
voltooiing van de unieke foto van de dappere vrouwen van de Vestkant. Als het
goed is staat iedereen van voor en na de oorlog ‘40-‘45 erop!
Door
Rinie Maas.
-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
Vele lezers mailden de
redactie. Het waren de dappere moeders zelf die zich de e-mail eigen hebben
gemaakt en gebruikten. Soms namen de zoons of de dochters de zaak voor hun
waar. En Cas van Rooij, die aan de Vestkant een heerlijke jeugd beleefde,
getuige zijn talloze verhalen daarover, de oud-rechercheur uit Limburg bood
zijn diensten aan om de bewoners “te vinden.” Cas slaakt een zucht.
Van de ene kant vindt hij het jammer dat de klus is voltooid. De contacten
waren hartverwarmend. Van de ander kant is hij blij dat dit karwei tot zover is
geklaard.
Ettensebaan was breuklijn!
Zelf zegt Cas: “Zo,
eindelijk heb ik de zaak rond, zij het met een klein slagje om de arm. Bij
sommigen spraken mijn ‘tipgevers’ elkaar wel eens tegen, dus hou ik
het rond op “naar beste weten!” Het zoeken heeft wel geleid tot
enkele heel leuke telefoontjes. Zo sprak ik onder andere met Jet van Duuren-Van
Osch, indertijd overbuurvrouw, Jo Roks-Vermeulen, toen de moeder van een van
mijn beste vrienden, beiden in de 80 en nog wat tijdgenoten en hun kinderen.
Hun reacties waren allemaal heel leuk en we hebben hele kuddes ouwe koeien uit
de diverse sloten getrokken. De algemene tendens was: En, door de afbraak van
de halve Vestkant ten behoeve van de Ettense Baan zijn de banden min of meer
verbroken tussen bewoners, van niet alleen de Vestkant maar ook de
Vestingstraat en de Walstraat. De laatste is helemaal tegen de grond
gegaan.”
De namen op nummer:
1. Mw. van den Broek; 2.
Betsie Buis; 3. Mw. Marijnissen; 4. Marie van Zundert; 5. Janske Klein; 6.
Pietje (Nel) Vermeulen; 7. Mw. Engelkamp; 8. Anna Dieckman; 9. Jo Houtepen; 10.
Mw. Dieckman; 11. Jet van Duuren-Van Osch; 12. Mie de Reut-Van Duuren; 13. Jo
Scheepers-Helmer; 14. Koos Smits-Van Zundert (?); 15. Martha van Zundert; 16.
Miena van der Zanden; 17. Nel van Ham-Van Zundert; 18. Nel Luijken-Den Ridder;
19. Mw. Struijer (?); 20. Mw. van der Zanden; 21. Riet Zielinski-Van Duuren;
22. Betje van Duuren; 23. Annie van Rooij-Meijboom (mijn moeder); 24. Riet
Vermeulen-Stolwerk; 25. Mary Valk; 26. Jo Roks-Vermeulen; 27. Mieke Valk; 28.
Juff. Van Montfoort (Catechiste); 29. Riet van Oers; 30. Nelleke van Nijnatten
(?); 31. To van Zundert; 32. Mw. Reinaerts (?).
Cas van Rooij voegt eraan toe:
“Over die tijd zou ik nog een boek kunnen schrijven. Ik hoop, dat de
betrokkenen me niet afschieten vanwege een verkeerde spelling van hun namen. Ik
sta zoals altijd open voor verbetering.”
De catechisten
Over de catechisten zegt
hij bij navraag: “Ik weet niet of je het letterlijk zo bedoelt, maar de
catechisten WOONDEN niet in de buurt hoor. Ze werkten op het wijkhuis en werden
zéér gewaardeerd. Dit kwam door hun persoonlijkheid en niet op de
allerlaatste plaats vanwege de activiteiten die er georganiseerd werden.
Vergeet niet, dat we het hebben over het pre-televisie-tijdperk. Er was dus een
enorme behoefte om iets te doen buiten de werksituatie en het alledaagse
huishouden. In het wijkhuis werden die dingen georganiseerd, naailes, kookles,
kletsen en gezelligheid in ‘t algemeen, toneel, reisjes, excursies, er
werd met de kerst naar nachtmissen gegaan bij diverse kloosters in de wijde
omgeving, kortom net de padvinderij, maar dan voor huisvaders en moeders.”
‘t Waaike
Als buurtdeskundige heeft
Cas een zeer interessante kijk op de vermeende tegenstelling van de historici
tussen de Vestkant en het Westeinde. Cas vindt dat de zaak flink wordt gekleurd
door de betrokkenen. “De controverse Westeinde-Vestkant wordt best wel
overdreven in de verhalen,” vertelt hij. “Natuurlijk gingen die
buurten niet vloeiend in elkaar over. Ook geografisch moet je niet uitvlakken
dat daar een heel stuk braakliggend terrein ‘t Waaike tussen lag.”
“De mooiste tijd van mijn
leven”
Hij vervolgt: “Zoals
je in de namenlijst bij de foto kunt herleiden zijn de
Vestkant/Vestingstraat/Walstraat-families nogal met elkaar verweven, met als
gevolg dat ze nogal samenklitten. Datzelfde speelde toen ook in ‘t
Westeinde. Daardoor krijg je automatisch het wij- en zij-gevoel. Dat er dan ook
wel eens na een voetbalpartijtje op ‘t Waaike een knokpartijtje ontstond,
ach, dat was nooit iets groots. De volgende dag voetbalden we weer gewoon
verder. Mijn vader ventte rustig met z’n vis in ‘t Westeinde en
Janus van Gils uit de Rijnstraat idem met z’n melk in onze buurt. Ik was
best heel goeie maten met de jongens van Van Rijthoven uit de Amstelstraat en
we gingen over en weer bij elkaar spelen. Er waren ook families die over en
weer leden hadden. Nee, bij een hoop verhalen heeft de tijd het nodige
sentiment toegevoegd. Dat zal bij mij natuurlijk ook wel gebeurd zijn. Neemt
niet weg, dat ik daar de mooiste tijd van m’n leven heb beleefd!”
Een
bijdrage van Rinie Maas en Cas van Rooij.
De
Bredase Bode van zondag 16 december 2007
